اندیشمندان و علمای معاصر

نزدیک ظهر روز یکشنبه 19 آبان ماه 1398ش گوشی همراه به صدا در آمد. پشت گوشی یکی از دوستان عزیزی بود که خبر دادند.

زندگی سیاسی و اجتماعی بزرگ‌ مرجع تقلید شیعیان حضرت آیت‌الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی (قده)، در 32 سال دوران زعامت و مرجعیّت، در دو مرحله اساسی و سرنوشت‌ساز خلاصه می‌شود.

ابوالقاسم بن علی اکبر، بن هاشم الموسوی الخوئی (رضوان الله علیهما). «رجال نویسان» به هنگامی که نوبت به نام خودشان می رسد.

تقارن انتشار این شماره از فصلنامه: «تاریخ و فرهنگ معاصر» با رحلت شهادت گونۀ مرجع عالیقدر معاصر، آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خوئی (قدس سره) ما را بر آن داشت.

بی شک در یادواره ای کوتاه نمی توان به شرح زندگی پربار نودساله بزرگمردی چون آیت الله لواسانی پرداخت.

آیت الله علامه شیخ محمدتقی قمی در شهریور سال 1369 و در سن هشتادسالگی، به هنگام سفر به پاریس برای انجام فعالیت های دینی به رحمت ایزدی پیوست.

از شخصیت های شریف و پاکدامن، وارسته و مسلمان که در شهریور ماه 69 به رحمت ایزدی پیوست مهندس کاظم حسیبی بود.

چونکه مکرر درخواست نمودند اشخاصی که ترجمه حال و گزارشات زندگانی را مفصل بنویسم، در این وقت اجابت نمودم.

یکسال از رحلت مصیبت بار و جانسوز عالم ربّانی، الگوی علم و تقوی، ذریه شایستۀ رسول خدا(ص)، بقیه السلف الصالح، مروج راستین آئین پاک محمدی(ص)….

استاد رمضان صلاح الصاوی، شاعر، ادیب، هنرمند، نویسنده و محقق پرتوان مصری که سالیان درازی از عمر خود را در ایران سپری کرده بود.

در سال های 38 تا 40 کفایه را نزد آن استاد بزرگ می خواندم. بیان سحار و شیوای بی نظیرش معضلات کتاب را روشن و باز چونان آبی گوارا به حلقوم جان تلامیذش می ریخت!

سال ها بود که زعامت روحانیّت آذربایجان را خاندان میرزااحمد مجتهد به عهده داشت که آنان را آل احمد تبریز می نامیدند.